O Διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι , στην υπηρεσία του Βερολίνου. (Πρώτη Δημοσίευση 6 Μαρτίου 2015).

Οι ψευδαισθήσεις των Ελλήνων πρέπει, επί τέλους, να τελειώνουν. Οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας, ούτε υπήρξαν ποτέ φίλοι μας . Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής  Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι είναι ο «φύλαξ άγγελος»  του γερμανικού θησαυροφυλακίου, δηλαδή ο άνθρωπος των Γερμανών  για την άσκηση και επιβολή της νομισματικής  γερμανικής Πολιτικής  στην ευρωπαϊκή ήπειρο. 

Η άθλια , από κάθε άποψη , τιμωρητική  εξαίρεση της Ελλάδας από το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης που αρχίζει να εφαρμόζεται από την προσεχή Δευτέρα (9/3/2015) είναι μία αμιγώς πολιτική απόφαση που ελήφθη  , καθ΄υπόδειξη του Βερολίνου και έχει μοναδικό και προφανή στόχο να εξαναγκάσει την ελληνική κυβέρνηση σε ταπεινωτική υποχώρηση από τις θέσεις της.

Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, που είναι και δικός μας κεντρικός τραπεζίτης, αποφάσισε επίσης πως το όριο άντλησης ρευστότητας από τον ELA (Emergency Liquidation Agreement) για τις τράπεζες μπορεί να αυξηθεί , μόλις κατά 500 εκατομμύρια ευρώ, ώστε με τον τρόπο αυτό να ακυρώσει και την τελευταία πηγή εναλλακτικής χρηματοδότησης των υποχρεώσεων της χώρας μας μέσα στον τρέχοντα μήνα Μάρτιο, από τα ταμειακά διαθέσιμα οργανισμών του δημοσίου τομέα που βρίσκονται υπό τη μορφή καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες. Η  Ελλάδα χρειάζεται περίπου 2 δις ευρώ και το ποσό αυτό θα μπορούσε να αντισταθμισθεί από τη χρηματοδότηση του ELA προς τις ελληνικές τράπεζες.  Η απόφαση για οριακή αύξηση στα 500 εκατομμύρια μόνον, αντανακλά τις μή αποκρυπτόμενες εχθρικές  γερμανικές προθέσεις κατά της Χώρας μας.

Οι Γερμανοί τώρα ελπίζουν ότι η ελληνική κυβέρνηση ή θα πρέπει παρυσιασθεί  ικέτις ενώπιον του  Eurogroup και να ομολογήσει πίστη και  πλήρη υποταγή στους επικυρίαρχους  ή να χρεωθεί την διεθνή κατακραυγή ,καθώς φαίνεται να ελπίζουν οι Γερμανοί, για τις όποιες απρόβλεπτες εξελίξεις. Η πρώτη επιλογή είναι αυτή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων μετά το 2010 και είναι ίσως αυτό που περιμένει με κρυφή ανυπομονησία ο Σαμαράς καθότι θα συνιστά , όπως ο ίδιος  φαντάζεται , επιβράβευση (έστω γερμανική)  της δικής του (μή) Πολιτικής ,  μετά το περίφημο «ουδείς αναμάρτητος» προς την επίδοξη αυτοκράτειρα ΄Ανγκελα Μέρκελ.

Και εδώ λοιπόν αλλά και στο Βερολίνο υπάρχουν κάποιοι που ελπίζουν σε νέες παραχωρήσεις της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , περιμένοντάς την με περισσή αισιοδοξία διάφοροι  διαπλεκόμενοι  κύκλοι και εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων .  Είναι και αυτό μία ακόμη  επιβεβαίωση της απλοποιητικής ρήσης  «όλοι ίδιοι είναι»  αφού  ο λαός μπορεί να ψηφίζει ό,τι θέλει χωρίς  αυτό να έχει  καμμία ιδιαίτερη σημασία στις προαποφασισμένες εξελίξεις ..

Γι αυτό και πλανώνται πλάνην οικτρά, όσοι κάνουν αυτές τις ώρες σχέδια επί χάρτου για το πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα είτε αν η ελληνική κυβέρνηση συνεχίσει  την αντίσταση στις παράλογες απαιτήσεις του προτεσταντικού ιερατείου  είτε αν αναγκασθεί – ό μή γένοιτο – στην  υποταγή και στην άνευ όρων παράδοση !

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση αποτέλεσε το τελευταίο θεσμικό καταφύγιο γιά τη διαχείριση της κρίσης εντός του πλαισίου της δημοκρατικής νομιμότητας. Έχει σήμερα διασφαλισμένη την υποστήριξη του 60% τουλάχιστον του ελληνικού λαού αλλά και ένα πανίσχυρο όπλο : την ανέλπιστη ελεύθερη πτώση της τιμής του ευρώ έναντι του ισχυροποιούμενου δολλαρίου που αποδίδεται από τις Αγορές στην ελληνική εκκρεμότητα . Αν δεν τα καταφέρει, οι εξελίξεις ενδέχεται να αποκτήσουν εξωθεσμικό  και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα. 

Το γεγονός ότι ευρωπαϊκές αλλά και εγχώριες δυνάμεις συνεργούν τόσο απροκάλυπτα στην αποτυχία της εθνικής μας Πολιτικής , αυτομάτως τις καθιστά υπόλογες για ηθική αυτουργία σε  μη δυνάμενη να αποκλεισθεί εκτροπή του πολιτεύματος , που θα πρέπει  ο ελληνικός λαός να είναι έτοιμος να αποτρέψει , όπως άλλωστε επιτάσσει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματός μας.                                                                        

Μιχάλης Σ. Βάρδας , πρώην Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ. , Αθήνα.