Kαθοριστικές πολιτικές εξελίξεις αναμένονται τον προσεχή Δεκέμβριο 2014. (Πρώτη Δημοσίευση 22 Νοεμβρίου 2014).

Την 1^η Δεκεμβρίου 2014, ημέρα Δευτέρα, η συνήθης τυπική ευχή για «καλό μήνα» θα πρέπει, τουλάχιστον για τους υποψιασμένους, να ακουσθεί σαν τραγική ειρωνεία. Η κατάσταση της Χώρας μας  είναι πλέον τόσο προκλητικά κακή, που δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να υποκρινόμαστε πως δεν την βλέπουμε. Έχουμε μία κυβέρνηση η οποία «έχει χάσει την γη κάτω από τα πόδια της».  Όλη η στρατηγική της διακυβέρνησής της, η οποία συμπυκνωνόταν στην αφελή συνταγή,  «κάναμε αυτό που έπρεπε, πετύχαμε θετικά αποτελέσματα κι αποδεσμευόμαστε από τα Μνημόνια με υπεύθυνο και ρεαλιστικό τρόπο» έχει πλήρως καταρρεύσει. Οι δανειστές δεν αναγνωρίζουν πως κάναμε αυτό που έπρεπε (έστω κι αν πρόκειται για το υπόλοιπο 10%), δεν πιστώνουν καμμία επιτυχία και κανένα success story στην ελληνική  κυβέρνηση και ουσιαστικά  απαιτούν παράταση του Μνημονίου, χωρίς ανώφελες περιστροφές και υποσημειώσεις. Κι αυτά δεν είναι  «τεχνικές λεπτομέρειες» όπως επιχείρησε να τις εμφανίσει ο αναπληρωτής πρωθυπουργός και πλέον πανικόβλητος Βενιζέλος.

Η κυβέρνηση λοιπόν σίγουρα τελειώνει γρήγορα  και οι πιθανότητες να μην επιβιώσει αυξάνονται κάθε ημέρα με αυξητικούς ρυθμούς. Πλησιάζουμε γοργά σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως «σημείο χωρίς επιστροφή» των πολιτικών εξελίξεων. Κι αυτό θα συμβεί ,κατά πάσα πιθανότητα , μέσα στον Δεκέμβριο. Είναι ο μήνας όπου επί σκηνής  θα παρελάσουν όχι μόνο οι έως τώρα πρωταγωνιστές αλλά όλος ο , μακαρία τη λήξει, κυβερνητικός «θίασος». Ηθοποιοί και κομπάρσοι ,μαζύ. Θεσμικά, εξωθεσμικά και παραθεσμικά, πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα (και παράκεντρα) θα κινητοποιηθούν για να παίξουν τον δικό τους νέο ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων και στην διαχείριση της κρίσης , προσδοκώντας δι εαυτά προωθημένες θέσεις  στην διεκδίκηση επιρροής στα μελλοντικά σχήματα που θα προκύψουν.

Κατά την γνώμη μας ,τα δύο πιό πιθανά σενάρια είναι τα εξής :

Σενάριο πρώτο: Η λύση των «άλλων». Δρομολόγηση διαδικασιών για κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» (που σημαίνει «αναίμακτη» ή και «βίαια»  ανατροπή του κυβερνητικού διδύμου Σαμαρά – Βενιζέλου) που θα συνοδευθεί με νέα μεγάλη υποχώρηση του γενικού δείκτη στο Χρηματιστήριο, την περαιτέρω υποχώρηση των τιμών των ελληνικών ομολόγων στην δευτερογενή αγορά, με νέα άνοδο των επιτοκίων δανεισμού και εθνικές εκλογές τον Ιανουάριο του 2015 . Η χρονική απόσταση ως το Μάρτιο, θα  μοιάζει πλέον με «φυγή προς την αιωνιότητα» !
Σενάριο δεύτερο: Η λύση του διδύμου «Σαμαρά – Βενιζέλου». Αντί να υποστεί το καίριο πολιτικό πλήγμα της παράτασης του Μνημονίου, που πιθανώτατα οι δανειστές θα ζητήσουν να συνοδευθεί από ψήφιση όλων των μέτρων που , κατ αυτούς, απαιτούνται για την ολοσχερή κάλυψη του δημοσιονομικού  κενού των 2,5 δις ευρώ,  ενδέχεται  να προτιμήσει , το μη χείρον , δηλαδή την προσφυγή στις εκλογές μέσα στον Ιανουάριο του 2015.

Ένας δεύτερος γύρος πτώσης στο ελληνικό χρηματιστήριο και κατάρρευσης της αγοράς των ελληνικών ομολόγων δεν μπορεί, φυσικά, ποτέ να αποκλεισθεί , αν οι διεθνείς Αγορές Χρήματος φοβηθούν ότι η Χώρα βαίνει  σε πρόωρες εκλογές χωρίς συμφωνία με την Τρόϊκα. Αυτός άλλωστε είναι ο βασικός λόγος  για τον οποίον η πίεση προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα καταστεί αφόρητη με αιχμή το εκβιαστικό  δίλημμα « Ή με εμάς για την ολοκλήρωση της συμφωνίας που οδηγεί στην σταθερότητα και στην ανάπτυξη ή με τον ΣΥΡΙΖΑ που μας οδηγεί στην απαξίωση και στην καταστροφή…».

Κάποια τέτοια εκδοχή  όμως, αποτελεί  λύση υψηλού κινδύνου  γιά το πολιτικό μας σύστημα καθότι ασφαλώς θα φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, πολύ ισχυρό και πολύ λίγο… «ελέγξιμο» !   Είναι λοιπόν αναμενόμενο, διάφορα κέντρα του συστήματος να παίξουν από πριν το τελευταίο τους χαρτί:  τη «βελούδινη ανατροπή» της κυβέρνησης και το σχηματισμό κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» από την παρούσα Βουλή , χωρίς βέβαια η επιτυχία του σχεδίου να μπορεί να προεξοφληθεί .

Μικρότερες πιθανότητες έχει ο εξαναγκασμός του Αντώνη Σαμαρά   να καλέσει σε διάλογο τον Αλέξη Τσίπρα,  αναγνωρίζοντας έτσι το πολιτικό του ναυάγιο, με την ελπίδα ότι έτσι θα εξουδετερωθούν ταυτόχρονα οι δύο μεγάλοι «κίνδυνοι» των ακραίων σεναρίων :  τα ακροδεξιά  «συνωμοτικά» σταγονίδια  του ευρύτερου χώρου της συντηρητικής παράταξης  και  οι ριζοσπαστικές αριστερές «συνιστώσες»  του  ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρόσφατη «ανταρσία» του Γιώργου Παπανδρέου κατά του Ευάγγελου Βενιζέλου, η προσέγγιση  του ΣΥΡΙΖΑ με ανεξάρτητους βουλευτές όπως η Μακρή ,Τζάγκρη , η Γιαταγάνα και ασφαλώς αρκετοί άλλοι, οι δηλώσεις του ανεκδιήγητου Χαρδούβελη ότι το ΔΝΤ δεν ενδιαφέρεται για το ποιός κυβερνά την Ελλάδα,  εισφέρουν στην γενική διαπίστωση  ότι  η  συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ήδη διανύει τις τελευταίες ημέρες του αμαρτωλού βίου της…