Στρατηγικός ο ρόλος του ΔΝΤ στην διαχείριση του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους. (Πρώτη Δημοσίευση : 4 Δεκεμβρίου 2014).

Όλοι όσοι παρακολουθούμε  τα ελληνικά πράγματα , ακόμη και οι ακραιφνείς κυβερνητικοί , παραδέχονται τώρα ότι το σχέδιο για αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα, στο οποίο εστηρίχθη η κυβερνητική πολιτική των τελευταίων μηνών, ήταν αδιέξοδη αλλά και επιβλαβής για το εθνικό μας συμφέρον.  Όποιοι εκφράζαμε σοβαρές αμφιβολίες ή και έκπληξη για την προχειρότητα των επιλογών της συγκυβέρνησης , μπορούμε τώρα ανοικτά να αναφωνήσουμε εις επήκοον πάντων  :

  Είναι (ήταν) δυνατόν να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα το ΔΝΤ , επειδή έτσι σκέφθηκαν, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο, ο Σαμαράς και οι επιπόλαιοι ή αδαείς οικονομικοί του σύμβουλοι ; Μήπως ποτέ δεν αντελήφθησαν ότι το ΔΝΤ έχει επενδύσει τεράστιο γεωπολιτικό ‘‘κεφάλαιο’’ στην παρουσία του στην Ευρωζώνη ;  Ακόμη και τον , κακή τη μοίρα, πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου αναγκάσθηκε – με σχετική ευκολία , είναι η αλήθεια – να χρησιμοποιήσει για να «εισβάλει» στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση !

Το  ΔΝΤ είναι φυσικό να μην εμπιστεύεται πιά καθόλου την ελληνική κυβέρνηση. Όταν αυτή ,την άνοιξη του 2014 , ζητούσε στήριξη με εκταμίευση δόσεων και μετάθεση μέτρων για το , μετά τις ευρωεκλογές, διάστημα ,το ΔΝΤ έκανε τα «στραβά μάτια» στην μη υλοποίηση των δεσμεύσεων της κυβερνήσεως  έναντι του προγράμματος, παραβιάζοντας ακόμη και το καταστατικό του. Μέχρι τότε, το  ΔΝΤ  στήριζε διακριτικά την Ελλάδα πιέζοντας την Ευρωζώνη για νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους για χαλάρωση της λιτότητας και των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων , μη διστάζοντας να δημοσιοποιεί τις , ευνοϊκές για την Χώρα μας ,αυτοκριτικές του ένεκα του γεγονότος  ότι τα μνημόνια είχαν υποτιμήσει τις επιπτώσεις της λιτότητας στους ρυθμούς ανάπτυξης , στην φτωχοποίηση του ελληνικού λαού κ.λπ.

Το διαχειρίσιμο όμως αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και στο πλαίσιο της ψευτοστρατηγικής,  «μνημόνιο τέλος», η κυβέρνηση άρχισε να διαλαλεί ότι επιθυμεί  την αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα,  και μάλιστα να παραδέχεται … χρηματοδοτικό κενό.  Δεν αντελήφθησαν οι άπραγοι κυβερνητικοί φωστήρες ότι η  επιδειχθείσα  αφέλεια μπορούσε να σημαίνει  ότι θα ήταν αμφίβολη  ακόμη και η διασφάλιση της επιστροφής των δανεικών στο ΔΝΤ. Έπαιξαν πολύ πρόχειρα  το παιχνίδι της Merkel και του Schaeuble , τους εξέθεσαν στα μάτια των αγορών χρήματος και ήδη αντιμετωπίζουν την απόλυτη περιφρόνηση  των Βρυξελλών , του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης , έχοντας ήδη εκτεθεί και στη ηγεσία του ΔΝΤ !  Η πανωλεθρία ήταν πλήρης !

Διόλου περίεργο δεν είναι πλέον ότι το ΔΝΤ έγινε εξαιρετικά επιφυλακτικό, αν όχι εχθρικό , προς την ελληνική κυβέρνηση , της οποίας ο   αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος και καταλυτικός.  Κατά τις πρόσφατες  διαπραγματεύσεις στο Παρίσι , κατέστη σαφές  ότι η Ευρωζώνη απεδέχθη πλέον τον πρώτο ρόλο για το  ΔΝΤ, ασκώντας πρόσθετη πίεση στην επιπόλαια  διαχείριση του κυβερνητικού  επιτελείου, το οποίον φαίνεται ότι  δεν είχε καν εξετάσει ένα τέτοιο δυσμενές  ενδεχόμενο!

Μετά την αποτυχία των  Παρισίων , διευθυντικά στελέχη του ΔΝΤ διατυπώνουν την επιπλέον μομφή προς την κυβέρνηση ότι προσπαθεί να εντάξει στο πλαίσιο και στα χρονοδιαγράμματα της συνολικής διαπραγμάτευσης τις αδήριτες ανάγκες της πολιτικής της επιβίωσης , σε μια απέλπιδα προσπάθεια να επαναληφθεί το προηγούμενο των ευρωεκλογών (Handelsblatt και  FT) …. Αν είναι ποτέ δυνατόν !!

Το αποτέλεσμα , αυτήν την στιγμή , φαίνεται να είναι , η άτακτη υποχώρηση Σαμαρά/Χαρδούβελη   με το γνωστό  ηλεκτρονικό μήνυμα  προς τους δανειστές, χωρίς να είναι  καθόλου σίγουρο ότι τα προσφερόμενα , δίκην σπονδής, νέα μέτρα κατά του ελληνικού λαού, αρκούν για να τελειώσει  όπως – όπως , η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος , ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη συνολική συζήτηση για το νέο μνημόνιο ή όπως αλλοιώς θα ονομάσουν την νέα επαχθή συμφωνία.

Το ΔΝΤ φαίνεται να εξετάζει , με αυστηρότητα πιά,  τις ελληνικές προτάσεις και οι πληροφορίες που υπάρχουν, συγκλίνουν στην μη αποδοχή των .… Ασφαλείς πληροφορίες ακόμη δεν υπάρχουν  , αλλά ούτε και κάποια σοβαρή εκτίμηση έχει δει το φως της δημοσιότητος στον διεθνή οικονομικό τύπο , του οποίου το αρνητικό –πλέον- ενδιαφέρον για το ελληνικό πρόβλημα χρέους έχει αναζωπυρωθεί , μετά από την συνολική αδυναμία της κυβερνώσας συντροφίας να διαχειρισθεί την κρίση που η ίδια δημιούργησε !