Απάντηση Μιχάλη Βάρδα στον Μάκη Βορίδη. Το επαχθές Μνημόνιο.

Υπ΄όψη Κυρίου Δημ. Ζαφειρόπουλου, Διευθυντού.

Κύριε Διευθυντά,

Στο πρόσφατο (13/11/2010) φύλλο της εγκρίτου εφημερίδας σας, δημοσιεύεται
πολυθεματική συνέντευξη του φίλου και συναγωνιστού Μάκη Βορίδη.
Επειδή σε αυτήν θίγονται κάποια ζητήματα στα οποία τυχαίνει να έχω διαφορετική
άποψη από τον Μάκη Βορίδη, θεώρησα χρήσιμο και σκόπιμο να τις εκφράσω
δημοσίως προκειμένου να αναπτυχθεί - επί τέλους - ένας ευπρεπής και γόνιμος
διάλογος που θα συντελέσει στην παραγωγή Πολιτικής, της οποίας την έλλειψη
μπορούμε , οι πιό πολλοί από εμάς, εύκολα να διαπιστώσουμε. Η έκπτωση και
η παρακμή της Πολιτικής στις ημέρες μας είναι η κυριώτερη αιτία της Κρίσης που
διέρχεται η Πατρίδα μας. Μιάς Κρίσης βαθειάς και πολυεπίπεδης.

Δεν συμφωνώ με την άποψη ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν είχε πτώση ποσοστών. Πτώση υπήρξε
και εκυμάνθη περί το 15-20%. Είναι θέμα απλής αριθμητικής αυτή η διαπίστωση και
θα πρέπει το Κόμμα μας να μελετήσει τους τρόπους διά των οποίων η εκλογική του Δυναμική θα μπορέσει να ανακάμψει. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ψήφιση , από κοινού με το ΠΑΣΟΚ, του Μνημονίου (της δανειστικής σύμβασης με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ) και η,
πολιτικά και κοινωνικά, αδύναμη επιχειρηματολογία μας, φέρουν το κύριο βάρος της
εκλογικής μας μείωσης που ενδέχεται να μετεξελιχθεί και σε συρρίκνωση της ευρύτερης πολιτικής μας επιρροής, αν δεν γίνουν σύντομα οι αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις σε ιδεολογικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο πολιτικής και οργανωτικής τακτικής .

Δεν συμφωνώ με την αντίληψη ότι η αντιμνημονιακή πολιτική της Ν.Δ. φταίει γιά την
ενίσχυση της Αριστεράς. Αν δηλαδή η Ν.Δ. είχε συνταχθεί υπέρ του Μνημονίου ,
...θα εμειώνοντο τα ποσοστά της Αριστεράς ; Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη γιά να
αντιληφθεί και ο πιό απλοϊκός Έλληνας πολίτης ότι σε μιά τέτοια περίπτωση θα
είχε καταστεί η Αριστερά στην λαϊκή συλλογική συνείδηση,ο πιό γνήσιος και ο αποκλειστικός προστάτης των συμφερόντων της Χώρας! Δεν μας φταίει λοιπόν η ρητορική της Αριστεράς. Ας την μελετήσουμε όμως προσεκτικά. Θα μπορέσουμε ίσως να θεραπεύ
σουμε δικά μας ανομήματα.

Συμφωνώ με την αντίληψη του Μάκη Βορίδη ότι το Μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα της
διαχρονικής ανεπάρκειας του δικομματισμού και του πολιτικού μας συστήματος.
Θα μπορούσε αυτή να αποτελέσει αφορμή και αιτία σεμιναρίων ιδεολογικών, πολιτικών
προβληματισμών που θα διεξήγοντο υπό την μορφήν debates ή άλλων, σε κάποια
αβλαβή και προστατευμένα φιλοσοφικά σπουδαστήρια. Η διαπίστωση όμως αυτή
δεν προσφέρει απολύτως τίποτε στην αντιμετώπιση της μεγάλης και πρωτοφανούς
υποθήκευσης της εθνικής μας περιουσίας και στην κατάλυση της εθνικής μας
ανεξαρτησίας που επιτάσσει το Μνημόνιο. Γιατί έπρεπε εμείς, ένα μικρό συντηρητικό
λαϊκό κόμμα να συμπράξει με το "αριστερό" ΠΑΣΟΚ που διέθετε άνετη κοινοβουλευτική
πλειοψηφία 160 εδρών στην Ελληνική Βουλή ; Γιατί δεν αφήσαμε το ΠΑΣΟΚ να
ψηφίσει μόνο του το επαχθές Μνημόνιο ; Γιατί ;

Ας σημειωθεί ότι επί έξι περίπου μήνες, από τον Οκτώβριο 2009 μέχρι και τον Μάρτιο 2010, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχασε ευκαιρία να υπονομεύει την πιστοληπτική ικανότητα της Χώρας μας με σωρεία παραλείψεων και ατυχών δηλώσεων (Τιτανικός, εξάσφαιρα πιστόλια, ανυπαρξία...σιέλου στα ασφαλιστικά μας ταμεία και πολλά άλλα).

Η Πατρίδα μας ελάχιστα επιχειρήματα διαθέτει, αγαπητέ Μάκη, για να επαναδιαπραγ
ματευθεί το δημόσιο χρέος της, όπως φαίνεται να ελπίζεις. Πρακτικά κανένα επιχείρημα
δεν διαθέτει γιά να βελτιώσει την θέση της. Το Μνημόνιο αποτελεί ήδη μέρος και
αναπόσπαστον τμήμα της Ελληνικής ζοφεράς πραγματικότητας !

Το Μνημόνιο , μεταξύ άλλων, προβλέπει :
1. Την απαλλαγή των ευρωπαϊκών τραπεζών από το "τοξικό" ελληνικό χρέος και την
μεταφορά του σε χώρες της ΕΕ, στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, απ΄όπου
θα γίνει και η διαχείρισή του.
2. Την αλλαγή του Δικαίου που διέπει το χρέος μας, από το Ελληνικό στο Αγγλικό,
καταργώντας ένα μοναδικό πλεονέκτημα της Πατρίδας μας .(Ίσως οι πιό πολλοί δεν
γνωρίζουν ότι το 90% περίπου του ελληνικού δημόσιου χρέους διείπετο από το Ελληνικό
Δίκαιο, με τρόπο τέτοιο που έδινε στην Ελλάδα το δικαίωμα, σε οποιαδήποτε χρονική
στιγμή να προβαίνει σε αλλαγή της Νομοθεσίας της και να υποχρεώνει τους δανειστές της
να συμμετέχουν σε αναδιάρθρωσή του του,κάτι πολύ θετικό γιά την Ελλάδα αλλά όχι γιά τους δανειστές της !).
3. Την επιβάρυνση του ελληνικού χρέους με ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ επί της
ελληνικής περιουσίας δημόσιας και ιδιωτικής.
4. Την εποπτεία και τον έλεγχο της ελληνικής Οικονομίας και την υποχρέωση της Πατρίδας μας να υπακούει στις όποιες υποδείξεις και εντολές των δανειστών της, ώστε να εξασφαλισθεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό, η αποπληρωμή των δανείων της προς αυτούς.

Στην διάρκεια της προσεχούς δεκαετίας ή δεκαπενταετίας, η Πατρίδα μας θα συνεχίσει
να βαδίζει στην σήραγγα μίας οικονομικής, άνευ όρων, παράδοσης στους δανειστές της,
έχοντας υποθηκεύσει την ιδιωτική και δημόσια περιουσία της και κάνοντας τα πάντα
προκειμένου να εξασφαλίσει τα δικά τους συμφέροντα, ελπίζοντας ότι μετά την δική της
οικονομική και κοινωνική καταστροφή, θα έρθει η ώρα της λήψης του "αντίδωρου" γιά
τα όσα δεινά θα έχει μέχρι τότε υποφέρει, μόνον γιά να καταλάβει, τελικά, ότι το
τίμημα που πλήρωσε ήταν εξαιρετικά υψηλό.

Μιχάλης Σ. Βάρδας
Πρώην Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής,
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός,
Αθήνα.


Εδημοσιεύθη στην Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ των Αθηνών , την 21ην Νοεμβρίου 2010.